Szlak Orlich Gniazd
Jeden z najstarszych w Polsce szlaków turystycznych obejmujący około 164 kilometry długości. Szlak łączy wybudowane na skałach zamki oraz warownie od Krakowa do Częstochowy. W 1950 roku został utworzony przez Kazimierza Sosnowskiego. Droga szlaku obejmuje:
- zamek w Korzkiewie
- ruiny zamku królewskiego na Złotej Górze, Rabsztyn, Bydlin, Pilica, Smoleń, Bąkowiec, Mirów
- zamek królewski w Pieskowej Skale
- ruiny zamku królewskiego w Olsztynie
Mirów i Bobolice
W województwie śląskim znajduje się niewielka miejscowość zwana Mirów. Jest położona na czerwonym Szlaku Orlich Gniazd, który należy do Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych. Rozciąga się tam pasmo Skał Mirowskich, które chętnie były odwiedzane przez wspinaczy skalnych. Ze względu na negatywny wpływ na roślinność, jest nieco utrudniona. Wymagana jest akceptacja regulaminu oraz złożeniem podpisu w specjalnej „książce wyjść”, która się znajduję u sołtysa.
Skały liczą sobie około 150 dróg wspinaczkowych, ponadto są schroniska skalne i jaskinie. W jednej z jaskiń nazywanej „Stajnia” dokonano odkrycia zębów trzonowych należących do neandertalczyka. Jest to jedyne miejsce w Polsce, gdzie odnaleziono ślady szczątków pra-człowieka. Okolice są porośnięte trawami. Trasa na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej licząca około 2 kilometry łączy Mirów z Bobolicami. Przejście z mirowskiego zamku do bobolicowskiego jest niestety nie możliwe z powodu ogrodzenia oddzielającego.
Ruiny zamku w Mirowie
Główną atrakcją jest XIV-wieczny zamek. Został zbudowany w czasach Kazimierza Wielkiego. Zanim powstała murowana budowla była drewniana. Miała być twierdzą dla granic Rzeczypospolitej przed możliwymi najazdami. Podlegał twierdzy w Bobolicach. Zamek często miał zmienianych właścicieli rycerskich rodów. Piotr z Bnina podjął się rozbudowy, a potem inni kontynuowali jego przedsięwzięcie. Zostały dodane komnaty mieszkalne.
Duża część murów została zniszczona podczas potopu szwedzkiego. Niektórzy próbowali przywrócić go do stanu świetlnego, niestety, pomimo starań zamek został opuszczony i powoli zamienił się w ruinę w 1787 roku. Warownia była wykorzystywana jako pozyskanie budulca kamiennego. Dopiero w XIX wieku, kiedy był pozbawiony dachu i większości murów rozpoczęto jego naprawę. Ruina budowli została przejęta przez nowych właścicieli Laseckich w 2006 roku, którzy próbują uratować zabytek. Na dzień dzisiejszy zwiedzanie wnętrza ruin nie jest możliwe, ale pojawia się nadzieja, że w niedalekiej przyszłości będą udostępnione dla turystów. Obok zamku znajdują się skalne wapienia, w których można dostrzec skamieniałości.
Ruiny zamku zostały wykorzystane do nagrywania filmów, teledysków między innymi w „Powidoki” A. Wajdy, „Pan samochodzik” i „Praskie tajemnice”, „Nad rzeką, której nie ma”, „Merida Waleczna” oraz „Przyjaciel wesołego diabła”.
Królewski Zamek w Bobolicach
Został wybudowany przez Kazimierza Wielkiego w około 1350-1352 roku. Początkowo był przekazany wiedeńskiemu księciu Władysławowi Opolczykowi, a on z kolei oddał go Andrzejowi Schoeny. Dzierżawcy nie zyskali przychylnego oka króla Władysława Jagiełło, pokazali, że są nie lojalni spiskując z Zakonem Krzyżackim. W ramach rewanżu król zabrał zamek wraz z okolicznymi ziemiami. W późniejszym czasie zamek przechodził w ręce rodziny Szafranców, Trestków, Krezów, Chodakowskich, Męcińskich oraz Myszkowskich. Nierzadko dochodziło do konfliktów o majątek. Spór miał miejsce już na początku pierwszych mieszkańców zamku, kiedy podział odbył się pomiędzy synem z pierwszego małżeństwa, a małżonkiem Anny z drugiego małżeństwa, gdyż podział nie był sprawiedliwy.
W wyniku wojen, zamek stawał się ruiną. W 1999 roku budowla została zakupiona przez rodzinę Laseckich. Podjęli się pełnej rekonstrukcji budowli. Znana jest legenda opowiadająca o dwóch braciach, którzy posiadali tajny tunel łączący zamek w Mirowie z zamkiem w Bobolicach. Oboje zakochali się w tej samej kobiecie, co skończyło się bratobójstwem, a dziewczyna została zamurowana w lochach zamku, podobno po dzisiejszy dzień tam straszy.
Pierwotnie konstrukcja budowli została stworzona z wapienia. Od strony północnej wznosiła się wieża, a obok niej budynek mieszkalny. Znajdowały się baszty, które były wzmocnieniem obronnym. Dookoła była fosa oraz most zwodzony do wieży bramnej. Z czasem zmieniono styl zamku z gotyckiego na dwukondygnacyjny budynek mieszkalny. Dodano dodatkowe pomieszczenia w przyziemiach na kuchnię, spiżarnie, piekarnię i skarbiec. W budynku mieszkalnym przeznaczono piętra na izby oraz reprezentacyjne komnaty. Ciężko było archeologom odtworzyć pierwotny wygląd zamku.
Udało się zdobyć niewielkie fragmenty, dzięki, którym po około dziesięciu latach udało się zrekonstruować budowlę. Od 2011 roku Królewski Zamek w Bobolicach jest dostępny do zwiedzania. Znajduję się punkt obsługi turystycznej, centrum konferencyjne, udostępnione są komnaty oraz małe muzeum do obejrzenia. Bobolicki zamek był ukazany w serialu „Korona Królów”. W sąsiedztwie zamku znajdują się restauracje oraz hotel.
