Łapię ostatni ciepły dzień na weekend i obieram kierunek Wisła, a konkretniej górska rezydencja Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.
O Zamku Prezydenta
Jedną z najładniejszych atrakcji Beskidu Śląskiego jest Zamek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zlokalizowany w Wiśle. Położony jest na wzgórzu, w pobliżu Białej i Czarnej Wisełki. Malowniczego uroku dodaje mu sąsiedztwo Jeziora Czerniańskiego, licznych pagórków i beskidzkich lasów.
Budowa
Rezydencja została zbudowana w stylu modernistycznym, na zlecenie Sejmu Śląskiego – parlamentu autonomicznego województwa śląskiego w czasach II RP. Budynek został stworzony z myślą o utworzeniu letniej rezydencji dla Prezydenta Rzeczypospolitej, jako dar od Ślązaków.
Zaprojektował go Adolf Szyszko-Bohusz, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Wspierali go profesor Został sfinansowany ze środków województwa i z funduszy mieszkańców.
Budowa rozpoczęła się w 1929 roku i trwała dwa lata. Pierwotny projekt posiadał płaskie dachy, które w 1938 roku zostały przebudowane na spadziste, w celu odprowadzania śniegu i deszczu.
Pierwszy lokator
Pierwszym prezydentem, który wypoczywał w zamku, był Ignacy Mościcki. Po raz pierwszy był tam na początku 1931 roku, w kolejnych latach regularnie gościł w Wiśle. Z racji na duży społeczny wkład w powstanie rezydencji, w czasie nieobecności Mościckiego była udostępniana zwiedzającym. Prezydent zapraszał do zamku wielu znakomitych gości, takich jak na przykład Jan Kiepura – słynny śpiewak operowy, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1937 roku.
Nazistowska okupacja
Losy zamku nie są udokumentowane w żadnych dokumentach. Wiadomo jednak, że z budynku korzystali oficerowie niemieckiego Schutzstaffel. Zewnętrze ściany budynku zostały nienaruszone, lecz środek został zgrabiony przez oficerów.
Okres Polskiej Republiki Ludowej
Po II wojnie światowej budynek został oddany w ręce Urzędu Rady Ministrów, również w celach wypoczynkowych. Bywały w nim ważne postacie PRL, takie jak Bolesław Bierut – ówczesny prezydent kraju, Edward Gierek – Budowniczy Polski Ludowej czy Władysław Gomułka – I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Odwiedzał go również cyklicznie premier, Józef Cyrankiewicz.
Zmiana przeznaczenia
Od roku 1981 zamek służył jako dom wczasowy dla pracowników Kopalni Węgla Kamiennego XXX-lecia PRL (dzisiejsza nazwa – Pniówek). Mimo wszystko, formalnie nie był własnością prywatną, lecz dalej leżał w rękach państwa, co zostało niezmienione od czasów jego powstania.
Zamek i transformacja ustrojowa
Lata 90. dwudziestego wieku przyniosły dla zamku nową rzeczywistość, tak jak dla całego kraju. Został on wydzierżawiony dla Jastrzębskiej Agencji Turystycznej.
Po wielu latach starań, zamek ponownie stał się wypoczynkową rezydencją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Stało się to w 2002 roku. Po trzyletnim remoncie, w 2005 roku, powrócił on do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – Aleksandra Kwaśniewskiego.
Zamek obecnie
W czasie, kiedy z zamku nie korzysta obecna głowa państwa, udostępniony jest dla zwiedzających, tak jak w czasach urzędowania Ignacego Mościckiego. Jako zwiedzający możemy zobaczyć takie interesujące miejsca, jak na przykład:
- Gabinet Prezydenta Ignacego Mościckiego, wraz z łazienką posiadającą oryginalną zabudowę
- Oryginalne kinkiety
- Oryginalne żyrandole
Budynki sąsiadujące, wchodzące w skład kompleksu
W bezpośrednim sąsiedztwie zamku prezydenckiego możemy wynająć pokój lub udać się do zabytkowej kapliczki.
W tak zwanym Zamku Dolnym znajduje się wiele sal konferencyjnych i możliwości noclegu. Na terenie kompleksu znajduje się wiele różnych udogodnień dla będących na jego terenie, takich jak np. taras widokowy.
Na terenie kapliczki można również zaspokoić swoje duchowe potrzeby. Odbywają się w niej rzymskokatolickie, jak i ewangelickie nabożeństwa. Kaplica posiada również dziesięciometrową dzwonnicę, z trzema dzwonami w środku.
W pobliżu zamku zachowały się również korty tenisowe, pochodzące z lat 30. dwudziestego wieku.
